Artificial intelligence (AI) is the intelligence exhibited by machines or software, and the branch of computer science that develops machines and software with human-like intelligence. Major AI researchers and textbooks define the field as “the study and design of intelligent agents”, where an intelligent agent is a system that perceives its environment and takes actions that maximize its chances of success. John McCarthy, who coined the term in 1955, defines it as “the science and engineering of making intelligent machines”

AI research is highly technical and specialised, and is deeply divided into subfields that often fail to communicate with each other

 Some of the division is due to social and cultural factors: subfields have grown up around particular institutions and the work of individual researchers. AI research is also divided by several technical issues. Some subfields focus on the solution of specific problems. Others focus on one of several possible approaches or on the use of a particular tool or towards the accomplishment of particular applications.

The central problems (or goals) of AI research include reasoning, knowledge, planning, learning, natural language processing (communication), perception and the ability to move and manipulate objects. General intelligence (or “strong AI”) is still among the field’s long term goals. Currently popular approaches include statistical methods, computational intelligence and traditional symbolic AI. There are an enormous number of tools used in AI, including versions ofsearch and mathematical optimization, logic, methods based on probability and economics, and many others.

The field was founded on the claim that a central property of humans, intelligence—the sapience of Homo sapiens—can be sufficiently well described to the extent that it can be simulated by a machine. This raises philosophical issues about the nature of the mind and the ethics of creating artificial beings endowed with human-like intelligence, issues which have been addressed by myth, fiction and philosophy since antiquity. Artificial intelligence has been the subject of tremendous optimism  but has also suffered stunning setbacks. Today it has become an essential part of the technology industry and defines many challenging problems at the forefront of research in computer science

artificial intelligence 

 

هوش مصنوعی artificial intelligence یا هوش ماشینی را باید عرصهٔ پهناور تلاقی و ترکیب بسیاری از دانش‌ها و فنون قدیم و جدید دانست. ریشه‌ها و ایده‌های اصلی آن را باید در فلسفه، زبان‌شناسی، ریاضیات،روان‌شناسی، نورولوژی، و فیزیولوژی جستجو کرد و کاربردهای گوناگون و فراوانی در علوم رایانه، علوم مهندسی، علوم زیست‌شناسی و پزشکی، علوم ارتباطات و بسیاری از علوم دیگر دارد. هوش مصنوعی در علم پزشکی امروزه به دلیل گسترش دانش و پیچیده تر شدن فرایند تصمیم گیری، استفاده از سیستم‌های اطلاعاتی به خصوص سیستم‌های در حمایت ازArtificial Intelligence هوش مصنوعی تصمیم گیری اهمیت بیشتری یافته است. هوش مصنوعی به سیستم‌هایی گفته می‌شود که می‌تواند واکنش‌هایی مشابه رفتارهای هوشمند انسانی از جمله درک شرایط پیچیده، شبیه سازی فرایندهای تفکری و شیوه‌های استدلالی انسانی و پاسخ موفق به آنها، یادگیری و توانایی کسب دانش و استدلال برای حل مسایل داشته باشند. گسترش دانش در علوم پزشکی و پیچیدگی تصمیمات مرتبط با تشخیص و درمان به عبارتی حیات انسان توجه متخصصین را به استفاده از سیستم‌ های پشتیبان تصمیم گیری در امورپزشکی جلب نموده است. به همین دلیل، استفاده از انواع مختلف سیستم‌های هوشمند در پزشکی رو به افزایش است، به طوری که امروزه تأثیر انواع سیستم‌های هوشمند در پزشکی مورد مطالعه قرار گرفته است. هوش مصنوعی به هوشی که یک ماشین در شرایط مختلف از خود نشان می‌دهد، گفته می‌شود. بیشتر نوشته‌ها و مقاله‌های مربوط به هوش مصنوعی، آن را به عنوان «دانش شناخت و طراحی عامل‌های هوشمند» تعریف کرده‌اند. یک عامل هوشمند، سیستمی است که با شناخت محیط اطراف خود، شانس موفقیت خود را پس از تحلیل و بررسی افزایش می‌دهد. جان مکارتی که واژه هوش مصنوعی را در سال ۱۹۵۶ استفاده نمود، آن را «دانش و مهندسی ساخت ماشین‌های هوشمند» تعریف کرده‌ است. تحقیقات و جستجوهایی انجام شده برای رسیدن به ساخت چنین ماشین‌هایی با بسیاری از رشته‌های علمی در ارتباط و همکاری است، مانند علوم رایانه، روان‌شناسی، فلسفه، عصب شناسی، علوم ادراکی، تئوری کنترل، احتمالات، بهینه‌سازی و منطق.

تاریخچه هوش مصنوعی artificial intelligence 

هوش مصنوعی توسط فلاسفه و ریاضی‌دانانی نظیر بول که اقدام به ارائهٔ قانون ها و نظریه‌ هایی در مورد منطق نمودند، مطرح شده بود. با اختراع رایانه‌های الکترونیکی در سال ۱۹۴۳، هوش مصنوعی دانشمندان آن زمان را به چالشی بزرگ فراخواند. دراین شرایط، چنین بنظر می‌رسید که این فناوری قادر به شبیه‌ سازی رفتارهای هوشمندانه خواهد بود.

با وجود مخالفت گروهی از متفکرین با هوش مصنوعی که با تردید به کارآمدی آن می‌نگریستند تنها پس از چهار دهه، شاهد تولد ماشینهای شطرنج باز و دیگر سامانه‌های هوشمند در صنایع پزشکی،نظامی و صنایع گوناگون دیگر شدیم.

نام هوش مصنوعی artificial intelligence در سال ۱۹۶۵ میلادی به عنوان یک دانش جدید ابداع گردید. البته فعّالیّت در این زمینه از سال ۱۹۶۰ میلادی شروع شد و  هوش مصنوعی متولد شد.

 جان مکارتی که مخترع  یکی از زبان‌های برنامه نویسی هوش مصنوعی به نام lisp است یکی از بنیانگذاران هوش مصنوعی است. با این عنوان می‌توان به هویت رفتارهای هوشمندانه یک ابزار مصنوعی پی برد. (ساختهٔ دست بشر، غیر طبیعی، مصنوعی) حال آنکه هوش مصنوعی  به عنوان یک اصطلاح عمومی پذیرفته شده که شامل محاسبات هوشمندانه و ترکیبی (مرکب از مواد مصنوعی) است.

از اصطلاح strong and weak AI می‌توان تا حدودی برای معرفی رده‌بندی سیستم‌ها استفاده کرد. AIها در رشته‌های مشترکی چون علم کامپیوتر، روانشناسی و فلسفه مورد مطالعه قرار می‌گیرند، که مطابق آن باعث ایجاد یک رفتار هوشمندانه، یادگیری و سازش می‌شود و معمولاً نوع پیشرفتهٔ آن در ماشینها و کامپیوترها استفاده می‌شود. متداول ترین زبان‌های برنامه نویسی هوش مصنوعی lisp ,Prolog, clips، VP-Expert می‌باشد.

آزمون تورینگ

آزمون تورینگ  آزمونی است که توسط آلن تورینگ در سال ۱۹۵۰ در نوشته‌ای به نام «محاسبات ماشینی و هوشمندی» مطرح شد. در این آزمون شرایطی فراهم می‌شود که شخصی با ماشینی تعامل برقرار کند و پرسش‌های کافی برای بررسی اقدامات هوشمندانهٔ ماشین، از آن بپرسد. چنانچه در پایان آزمایش نتواند تشخیص دهد که با انسان و یا با ماشین در تعامل بوده است، تست تورینگ با موفقیت انجام شده است. تا کنون هیچ ماشینی از این آزمون با موفقیت بیرون نیامده است. کوشش این آزمون برای تشخیص درستی هوشمندی یک سیستم است که سعی در شبیه سازی انسان دارد

اگر انسان را به عنوان یک موجود هوشمند در نظر بگیریم، انسان دارای حواس زیر است:

  1.  گویایی (تبدیل متن به گفتار، پردازش زبان طبیعی)
  2. مغز انسان – فکر کردن (شبکه های عصبی مصنوعی)
  3. بینایی :(پردازش تصویر، بینایی ماشین)
  4. شنوایی (تبدیل گفتار به متن و پردازش گفتار)
  5. یادگیری (یادگیری ماشین)

همچنین شاخه های از هوش مصنوعی که بر اساس هوش ازدهامی بوجود آمده اند :

  1. کلونی مورچگان
  2.  الگوریتم پرندگان

سایر بخش های مرتبط با هوش مصنوعی artificial intelligence :

  1. سیستم های فازی
  2. الگوریتم های ژنتیک
  3. شناسایی آماری الگو
  4. داده کاوی

عامل‌های هوشمند

عامل‌ها (Agents) قادر به شناسایی الگوها، و تصمیم گیری بر اساس قوانین فکر کردن خودهستند. قوانین و چگونگی فکر کردن هر عامل در راستای دستیابی به هدفش، تعریف می‌شود. این سیستم‌ها بر اساس قوانین خاص خود فکر کرده و کار خودرا به درستی انجام می‌دهند. پس عاقلانه رفتار می‌کنند، هر چند الزاماً مانند انسان فکر نمی‌کنند.

در بحث هوشمندی اصطلاح PEAS سرنام واژه‌های “کارایی (Performance)”، “محیط (Environment)”، “اقدام گر (Agent)” و “حسگر (Sensor)” است.

 شاید بتوان هوش مصنوعی را بطور کلی این گونه توصیف کرد:

هوش مصنوعی artificial intelligence عبارتست از مطالعه اینکه چگونه رایانه ها را می‌توان وادار به کارهایی کرد که در حال حاضر انسان‌ها آنرا صحیح یا بهتر انجام می‌دهند

هوش مصنوعی امروزه گستره وسیعی از دانشها را در بر میگیرد و بیشترین کاربردهای آن را می توان در علوم پزشکی،صنایع نظامی،رباتیک،علوم رایانه ،علوم فضایی،بازی های رایانه ای،نرم افزارهای سه بعدی،برنامه نویسی نوین وب،سیستم های خبره،ماشینهای هوشمند صنعتی ،فناوری اطلاعات و ارتباطات و صنایع دیگربیان کرد.